Blog Guy Crikemans : Janneke Zagers

Jan Zagers is op 90-jarige leeftijd overleden op 't Gooreind. In zijn jonge jaren was hij beroepsrenner; zijn beste prestatie is een tweede plaats in Luik - Bastenaken - Luik van 1958. Hij was echter vooral bekend als één van onze betere kermiscoureurs. Nu stellen kermiskoersen niet veel meer voor, maar in de jaren na de oorlog, was dat de hoofdbezigheid van al onze beroepsrenners. Elk dorp dat zich respecteerde had wel een koers als het kermis was. Zelf ben ik geboren en getogen in het circuit van één van de topkoersen. Achteraan onze straat, bij den beenhouwer van 't hoekske kon je de renners bijna aanraken. Waarschijnlijk is mijn fascinatie voor de koersfiets daar ontstaan. Die achterkant van de straat stond vol nieuwe huizen want daar was in den oorlog een V-bom gevallen. Het midden van de straat bestond dan weer uit hoge huizen, die wij de koten van Louis noemden. Ondertussen was zijn zoon Staf allang de gedelegeerde huisjesmelker. Het voorste gedeelte van de straat bestond dan weer uit kleinere huizen van eigenaars, te beginnen met dat van ons. 

Maar het meest bekend was toch den bakker. Toen wij nog geen telefoon hadden belden de mensen naar daar en dan moest die mens van nummer 9 naar 27 lopen om ons te roepen. Maar we zijn vooraan in de straat aanbeland tussen de naaimachines en de lusters, in de langste winkelstraat van het land: de Bredabaan. Toen nog botte kasseien. U had al lang begrepen dat het om de Schaal Sels gaat, de énige wedstrijd voor clubs, met beroepsrenners en liefhebbers onder mekaar. Naast de winnaar van de koers was er dus ook een
prijs voor de beste club. Die clubs dat waren dan bijvoorbeeld RABC, de oudste club van de wereld,
of Lierse Bicycle, of het Kempisch Wielerverbond. De vele middenstanders langs de baan richtten elk
jaar een tombola in, lootje per 10 frank aankoop of zo, en daar waren prachtige prijzen mee te
winnen. Het pronkstuk stond dicht bij de aankomst van de koers: 6 auto's in de tijd dat je nog op 't
straat kon shotten omdat er toch geen verkeer was. Het begint hier al aardig op "Het Dorp" van Wim
Sonneveld te lijken. Daar maakte Janneke Zagers dus naam.

Na zijn fietscarrière begint Janneke een fietsenzaak en niet zo maar één. Toen ik in 1980 begon te
fietsen had hij zowat de énige fietswinkel buiten 't Stad waar je een deftige koersfiets kon kopen.
Zodus ik naar Brasschaat. De zaak was toen gevestigd op de hoek van de Bredabaan met de De
Borrekenslei, waar daarna de brasserie met de toepasselijke naam 2-Wheelers is gekomen. Dat pand
staat momenteel leeg, maar daar over is nu één van onze stamkroegen: 't cafeeke. Na mijn
prospectie bij Janneke liep ik nog binnen in een fietshandel die pronkte als zijnde de grootste van het
land. De uitbater vroeg me welk budget ik had voorzien. 20.000 frank. Zijn antwoord: zoveel geld
voor een fiets! Het was dus zo klaar als een klontje dat Janneke mijn fiets mocht leveren. Een
prachtige zwarte Gazelle, voor 18.500 frank, afgemonteerd met Shimano 400 met a.u.b. 12
versnellingen! Vooraan een 52 en 42 en achteraan 14, 16, 18, 21, 24 en 28, wat toen als belachelijk
licht werd beschouwd: een verzet voor mietjes. Nu vinden profs dat nog te zwaar. Omgerekend
komt dat overeen met een 34 x 23. Zin om daarmee de Muur, de Koppenberg of de Kemmelberg te
beklimmen? Trekken en sleuren bergop, dat was het motto of anders afstappen...

Nu de winkel van Janneke, die was toch speciaal. Het grootste rommelkot dat er te vinden was.
Alles her en der verspreid in kartonnen dozen. En Janneke, hij wist alles te vinden! Toen Greg Lemond in 1986 de Ronde van Frankrijk won in de trui van ADR, overigens de énige Belgische ploeg die ooit de Tour won, hing er in de etalage bij Janneke zo'n schone gele trui met alle reclame op.

Wat een prachtstuk! Ikke binnen. Uit één van zijn dozen haalde Janneke een stel gele truien
boven...zonder de reclame. Na wat aandringen ben ik er toch in geslaagd om de trui te kopen die in de
etalage hing. Vele jaren later passeerde de Tour door Kapellen. Eén van de kledingzaken had zijn
etalage ingericht met oud koersmateriaal en daar hing mijn trui bij. Er zijn zowaar mensen in de winkel
komen vragen of die trui te koop was! Voor geengeld ter wereld! Hier naast zie je mij, in iets jongere
versie, boven op de Passo di Sella, 2236 meter hoog in de Dolomieten.

Met al die rommel werd het pand in de De Borrekenslei te klein en opende Janneke een nieuwe,
veel grotere zaak een eind verderop, die binnen de kortste keren al een even groot rommelkot werd. Ondertussen was "Fietsen Jan Zagers" al lang niet meer de enige deftige fietszaak in de wijde omgeving. Toen ik er dan ook enkele weken geleden nog eens binnen ging, verschoot ik me een bult. Alles netjes uitgestald, alles wat ik nodig had en dat aan een deftige prijs. Zo'n orde...Janneke zou er niets meer terug vinden! 

Guy
27 januari 2022